ประวัติความเป็นมา

                สนามบินแม่ฮ่องสอน เริ่มก่อตั้งขึ้นประมาณกลางปี พ.ศ. 2482 พื้นที่เดิมเป็นที่นาของราษฎร โดยทางจังหวัดได้รับบริจาคจากคหบดี
เมื่อได้มาจึงเพียงแต่ปรับคันนาให้เรียบพอเป็นที่ ขึ้น – ลง ของเครื่องบินได้ มีความยาวประมาณ 600 เมตร กว้าง 25 เมตร ทิศทางทางวิ่ง    
เหนือ – ใต้ อันเป็นที่ตั้งของสถานี เอ็นดีบี. ในขณะนั้นไม่มีอาคารสถานีการบิน ผู้โดยสารที่จะมาขึ้นเครื่องบินต้องเข้าพักรอที่ใต้ถุนบ้านพักนายสถานีวิทยุคมนาคมของกรมไปรษณีย์โทรเลข ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับทางวิ่งนั่นเอง เมื่อมีเครื่องบินมา ขึ้น – ลง เจ้าหน้าที่ซึ่งมีที่ทำการอยู่ในเมืองจะนำล้อเกวียนเทียมโคคู่ ออกมารับสัมภาระของผู้โดยสารเข้าเมืองไป ระยะทางจากสนามบินเข้าสู่ตัวเมืองประมาณกิโลเมตรเศษ พาหนะอื่นไม่มี 

               บริษัท เดินอากาศ จำกัด เป็นผู้ทำการเปิดบินเป็นครั้งแรก ด้วยเครื่องบินแบบแฟร์ไชลด์ (FAIR CHILD) ซึ่งบรรทุกผู้โดยสารได้  เที่ยวละ 3 – 4 คน โดยมีเส้นทางบิน เชียงใหม่ – แม่ฮ่องสอน – แม่สะเรียง – เชียงใหม่ เครื่องอำนวยความสะดวกในการเดินอากาศต่างๆ ยังไม่มี กำหนดการบินจึงขึ้นอยู่กับสภาพอากาศเป็นสำคัญ จนกระทั่งเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 จึงหยุดบินไประยะหนึ่ง เมื่อสงครามสงบ กองทัพอากาศได้ปรับปรุงสนามบินอีกครั้ง โดยเปลี่ยนแนวทางวิ่งเป็น ทิศตะวันออก – ทิศตะวันตก (ในปัจจุบัน) พื้นผิวของทางวิ่ง เป็นดินลูกรังบดอัด ยาว 800 เมตร กว้าง 30 เมตร  และเปิดให้ทำการบิน ขึ้น – ลง ได้ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2489 

          ต่อมากองทัพอากาศได้มอบให้ สำนักงานการบินพลเรือน กรมการขนส่ง กระทรวงคมนาคมในขณะนั้น ต่อมาเปลี่ยนเป็นกรมการบินพาณิชย์ เข้าปรับปรุงเป็นสนามบินพาณิชย์  และบริษัทเดินอากาศไทยได้นำเครื่องบินแบบ แอล 5 ทำการบินแบบพาณิชย์ ในวันที่ 1  มีนาคม พ.ศ. 2490 เป็นต้นมา และกรมการบินพาณิชย์ได้เปลี่ยนชื่อเป็นกรมการขนส่งทางอากาศตามราชกิจจุเบกษา มาตรา 51 หน้า 21 เล่ม 119 ตอนที่ 102 ก วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2545 และต่อมากรมการขนส่งทางอากาศได้เปลี่ยนชื่อเป็น กรมการบินพลเรือน ตามราชกิจจานุเบกษา  หน้า  4  เล่ม 126 ตอนที่ 87 ก วันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 และในปี พ.ศ. 2558 กรมการบินพลเรือนได้เปลี่ยนชื่อเป็นกรมท่าอากาศยานภายใต้สังกัดหน่วยงานของกระทรวงคมนาคมจนถึงปัจจุบัน